De koude dagen komen er weer aan en het wordt weer sneller donker. Wat doen we dan? Juist, appeltaart, spekkoek en speculaas bakken. En over kerst dromen. Als het dan toch donker koud en nat moet zijn, dan het liefst in de kerst sferen. Zo ben ik deze keer al vroeg begonnen met tiramisu te “oefenen”. Hoezo oefenen? Omdat ik me oude recept ben kwijt geraakt :-(.
Ook al ben ik van mening dat de essentie van een goede tiramisu in het koffie mengsel ligt, zijn er toch wat kleine nuances in elk recept. Zo gebruikt de een slagroom en de ander alleen eigeel en niet het wit. Ik kan me bij het leven niet meer herinneren of mijn oude vertrouwde receptje wel of geen eiwit had. Het enige wat ik zeker weet is dat er geen slagroom in zat, en dat het altijd een daverend succes mede door het toevoegen van mijn huisgemaakte koffie extract.
Wat ik als volgt probeerde herinneren was of ik na het maken van tiramisu altijd eiwit over had. En ik dacht eigenlijk niet. Van uit die redenatie ben ik dus naar recepten gaan kijken die zowel eiwit en eigeel in hun recept gebruikte. Zo kwam ik op het recept van Brendakookt.nl. Wat me ook over de streep trok was dat de vier eieren die bij Brenda in het recept staan mij een logische hoeveelheid leek, aangezien ik me herinnerde altijd één schaal tiramisu te hebben met kerst.
Nu ik deze introductie heb gegeven wil ik gelijk voor op stellen dat alles wat ik dacht te herinneren fout was…
We beginnen bij het begin: Tiramisu is super simpel maar o zo lekker als het goed en juist gemaakt wordt met goede ingrediënten. Ik herhaal: goede ingrediënten. Hier begon mijn reis bergafwaarts. Ik had een tijd terug tegen beter weten in Lidl savoiardi koekjes mee genomen. Deze stonden al een tijd in mijn kast altijd met de intentie om er tiramisu van te maken. ‘Whats the worst that could happen’ dacht ik.
Enfin, koekies aanwezig en uiteraard Galbani mascarpone. Ik begon dus met het koffie mengsel. Hier heb ik totaal mijn eigen mix van gemaakt en het veeeeeeeel en veeeeeele malen, maar dan ook echt veel sterker gemaakt dan één kop sterke espresso. Ik heb al zo vaak tiramisu gemaakt en met één kopje espresso heb je ten eerste niet genoeg vloeistof om je lange vingers in te dippen en ten tweede als alle smaken bij elkaar komen moet je echt iets sterks hebben om het enigszins in balans te krijgen. Ik wil nogmaals iedereen op het hart drukken, gebruik alsjeblieft niet één kopje espresso, dat zijn maar twee slokken… Ik wil met liefde het exacte recept van mijn koffiemengsel delen, maar dat ga ik pas doen als ik weer een succesvolle tiramisu heb gemaakt (dit zal niet lang duren).
Goed ik begon dus met het koffiemegsel want die moet sowieso even afkoelen. Bij sommige recepten beginnen ze met de eiwitten, ik begin liever bij het eigeel. Deze klop je romig met de suiker, let op het moet dus echt romig en licht van kleur zijn. Hier heb ik vervolgens de mascarpone aan toegevoegd en ook even door geklopt.
Vervolgens klop je eiwitten zodanig stijf dat je pieken kan maken, of zoals ik het doe, dat je de kom omgekeerd boven je hoofd kan houden ;-). Daarna spatel je voorzichtig de eiwitten door het mascarpone mengsel.
De volgende stap is om de lange vingers met de ongesuikerde kant in de koffie te dippen en de eerste laag in de schaal te leggen. Toen ik hier aan begon met mijn Lidl vingers zag ik al gelijk dat het niet goed zat. Ze waren veel te bros en broos en het vocht wat ze opzogen maakte ze veel te nat en sompig. Een directe ramp dus. Dit is nou precies wat je niet wilt bij een goede tiramisu. Helaas had ik op dat punt geen tijd meer om andere lange vingers te halen en besloot ik de gok te wagen.
Zodoende ontstond de eerste laag met sompige lange vingers. Hier doe je vervolgens de helft van het mascarpone mengsel overheen. Ook doe ik hier een laagje cacaopoeder over. In sommige recepten wordt dit wel gevraagd, in andere niet. Ik denk dat het ook een beetje eigen keus mag zijn.
Vervolgens doe je dus de tweede laag, in koffie gedrenkte lange vingers op de mascarpone en hier doe je het resterende mascarpone mengsel over. Let op! Doe hier geen cacaopoeder over, maar doe dit pas wanneer je het gaat serveren want zo blijft de cacao mooi.
Wanneer ik op dit punt aangekomen was merkte ik dat er wat gekke dingen gebeurde. De lange vingers kwam namelijk bovendrijven (zie de foto boven). Dit was me nog nooit overkomen… Stom genoeg had ik dus bij de reacties van de blog van Brendakookt een beetje moeten giechelen dat sommige mensen schreven dat hun lange vingers omhoog kwamen drijven. Op dat moment dacht ik: hoe krijg je dat nou voor elkaar? Bij mij gebeurt vervolgens precies het zelfde… karma? En toch ben ik niet helemaal overtuigd dat ik iets verkeerd heb gedaan maar dat er misschien toch te veel eiwit in het recept wordt gebruikt. Ik heb alles precies gedaan zoals stond beschreven maar deze tiramisu was helaas veel te vochtig. Op de laatste foto is goed te zien dat er allemaal vocht op de bodem van de schaal ligt (ondanks dat de tiramisu een dag in de koelkast heeft op staan stijven). En ook al smaakte het op zich niet verkeerd, het mondgevoel haalde heel het dessert naar beneden.
Zoals ik al in het begin zij kan ik dus totaal niet uit gaan van mijn herinneringen. Ik moet gewoon alle ‘denk ik’s’ uit het raam gooien en opnieuw beginnen. Eerst volgende weekend ga ik een recept proberen waar minder eiwit in wordt gebruikt. Keep you posted!
