Zoals je kan voorstellen heb ik de boel nauwlettend in de gaten gehouden. Wetende dat ik totaal geen controle had en dat ik alleen maar kon wachten en af en toe door mijn ovenruitje kon turen. Dit was overigens erg leuk want het vlaaiendeeg ging fantastisch. Hij rees en gaarde prachtig verder in de oven.
Omdat mijn oven behoorlijk ruk is en niet stabiel zijn temperatuur behoudt kreeg ik op een gegeven moment helaas te donkere randjes voordat de baktijd om was. Dit had (denk ik) echt met mijn oven te maken. Deze is gewoon aan het aftakelen en hij schommelt continue tussen te koud of te warm. Tuurlijk kan ik voor een nieuwe oven sparen, maar ga ik dat voor in mijn huurhuisje doen? Nope…:-D
Wanneer de vlaai eindelijk klaar was heb ik hem er gelijk uit gehaald. En zoals ik al vreesde was de room nog steeds ontzettend vloeibaar. Het had eigenlijk niet eens de dikte van vla maar meer van magere yoghurt. Op dit punt hoopte ik nog steeds dat het in zou dikken wanneer hij volledig was afgekoeld in de koelkast. Een mens kan op zo’n punt niet anders doen dan hopen. Het prullenbak archief kan later nog altijd geraadpleegd worden.