We zijn weer terug belandt bij de vlaaien. Dit is toch iets wat ik graag onder de knie wil krijgen. Aangezien ik laatst een vanille roomvlaai heb geproefd en zeer onder de indruk was wou ik deze zelf toch ook proberen te maken. Zodoende de Zwitserse roomvlaai van Doortjeskeuken.nl
Uiteraard beginnen we met het deeg, simpel zat 🙂 gewoon de werkwijze volgen en een kind kan de was doen. Ik heb overigens niet het zout door de bloem gemengd maar deze aan de buitenrand van de bergje gegooid. Dit heb ik gedaan omdat het mij altijd is bijgebleven dat gist niet direct met zout in contact mag komen. Maar door de bloem heen mengen zal waarschijnlijk ook goed zijn, toch ben ik eigenwijs en heb ik het buiten mijn bergje bloem gestrooid.
Wanneer je net al je ingrediënten bij elkaar hebt geroerd en gekneed lijkt het even of er te veel vocht in het deeg zit, maar als je even door blijft kneden zal je zien dat het tot een mooie samenhangende bal komt. Dit blijf je even doorkneden waarna je hem vervolgens in een kom wegzet om te laten rijzen. Ik doe het liefst altijd een vochtige theedoek erover en ik zet hem in de oven. De oven mag absoluut niet aanstaan als je het deeg er in zet overigens (in de winter kan je hem eventueel voor verwarmen op 20 a 30 graden).
Wanneer het deeg staat te reizen ga je de banketbakkersroom maken. Wederom gewoon de instructies volgen en er kan weinig mis gaan. Zorg wel dat je in de melk blijft roeren om velletjes en verbranding op de bodem te voorkomen. Hier heb ik ook weer een kleine eigenwijze aanpassing gedaan. Ik heb twee stokjes vanille gebruikt i.p.v één, vervolgens heb ik ook het tweede zakje vanille suiker weggelaten. Dit is (uiteraard) niet de eerste banketbakkersroom die ik maak en de ervaring leert dat je beter twee supermarkt vanille stokjes kan gebruiken. Deze zijn namelijk altijd een stuk kleiner dan die uit (b.v.) een speciaalzaak. Let er ook altijd op dat de stokjes vochtig en buigzaam zijn in plaats van droog en hard. Mocht je toch met een oud en droog vanillestokje zitten kan je deze altijd gebruiken voor een extract of vanillesuiker, nooit weg gooien!
Je laat de melk dus koken, vervolgens ga je familie maken met het eierpapje en daarna doe je alles terug in de pan en laat je dit dik worden door het aan de kook te brengen. Het moet dus een paar ‘blupjes’ geven. Dit is waar ik het eerste ‘probleemje’ tegenkwam. Zoals ik al zij heb ik vaker banketbakkersroom gebruikt. In dit recept wordt bloem gebruikt. En ik merkte eigenlijk gelijk dat bij het ‘bluppen’ dat hij niet zo dik werd als gewenst en als gewend.
Ik was in de eerste instantie op dit punt ook een beetje in de war omdat je normaal gesproken de room een paar uur (het beste is 24) laat afkoelen. Want dan stijft hij nog lekker op. Dat is bij dit recept dus niet het geval en je zal zelf merken dat de room dus wat dun en vloeibaar blijft. Wanneer de room klaar is dek je deze af met plasticfolie en zet je het weg. Ik had dit instinctief in ondiepe borden gedaan zodat het snel zou afkoelen (zoals je bij een koude bereiding normaal gesproken doet). Maar dit is dus niet nodig. Dus gewoon lekker makkelijk in welke kom dan ook wegzetten.
Na dat de room is weggezet moet het deeg uitgerold worden en daarmee het bakblik bekleden. Het deeg was prachtig gerezen (hij heeft wel langer dan een half uur gestaan, ongeveer een uur). Mooi deegje dat voelde ik meteen!
Enfin, deze uitrollen en huppa in de vorm. Gaatjes prikken en randjes eraf rollen met de deegroller. Na deze stap komen we terug bij de room. Ondertussen had ik er toch wel een hard hoofd in gekregen als ik zag hoe vloeibaar en dun hij is gebleven. Het is een van de vloeibaarste banketbakkersromen die ik ooit gemaakt heb. En ik begon er nou juist net een handigheidje in te krijgen L… Ik begon ondertussen een beetje aan mijn techniek te twijfelen, kan ik dan geen banketbakkersroom maken met bloem maar alleen met maïzena? Kan toch niet en wil ik niet, ik moet dat ook kunnen (waren mijn acute gedachten). Maar goed, it aint over untill the fat lady sings! De room moet vervolgens in de vlaai worden gegoten en dit alles moet in een half uurtje afgebakken worden op 170 graden.
Zoals je kan voorstellen heb ik de boel nauwlettend in de gaten gehouden. Wetende dat ik totaal geen controle had en dat ik alleen maar kon wachten en af en toe door mijn ovenruitje kon turen. Dit was overigens erg leuk want het vlaaiendeeg ging fantastisch. Hij rees en gaarde prachtig verder in de oven.
Omdat mijn oven behoorlijk ruk is en niet stabiel zijn temperatuur behoudt kreeg ik op een gegeven moment helaas te donkere randjes voordat de baktijd om was. Dit had (denk ik) echt met mijn oven te maken. Deze is gewoon aan het aftakelen en hij schommelt continue tussen te koud of te warm. Tuurlijk kan ik voor een nieuwe oven sparen, maar ga ik dat voor in mijn huurhuisje doen? Nope…:-D
Wanneer de vlaai eindelijk klaar was heb ik hem er gelijk uit gehaald. En zoals ik al vreesde was de room nog steeds ontzettend vloeibaar. Het had eigenlijk niet eens de dikte van vla maar meer van magere yoghurt. Op dit punt hoopte ik nog steeds dat het in zou dikken wanneer hij volledig was afgekoeld in de koelkast. Een mens kan op zo’n punt niet anders doen dan hopen. Het prullenbak archief kan later nog altijd geraadpleegd worden.
In de tijd dat de taart stond af te koelen had ik besloten om zelf nougatine te maken. Heel stom had ik al een bakje uit de super mee genomen, voor 2.83 wel te verstaan. Toen ik er thuis mee in mijn handen stond dacht ik nog: sh*t ik heb gewoon nog amandelen in de kast liggen, en suiker en water heb ik altijd in huis. Stom stom stom maar goed. Toen ik dan ook nog eens de ingrediëntenlijst van supermarkt nougatine las was helemaal vastberaden om het zelf te maken. Ik ga het merk niet noemen maar wat er in zit is letterlijk dit: suiker, pinda’s 25%, hazelnoten 5%, karamel 1%. We kunnen er dan van uit gaan dat de resterende 69% suiker is, maar dus niet karamel… hmmz. Dit doet mij zeer denken aan de engelse expressie: ‘I’m not gonna sugarcoat it’… but its sugarcoated peanuts (haha). Laat pinda’s nou net een van mijn minst favoriete noten zijn.
Omdat het na de nougatine laat was geworden besloot ik de taart de volgende dag af te maken. Des te beter want dan kan pas echt alles goed afkoelen en opstijven, hopelijk is de banketbakkersroom dan lekker dik.
De volgende dag ben ik gelijk gaan kijken en yes! Hij was helemaal opgesteven en niet meer die vloeibare yoghurt waar ik o zo voor vreesde. Nailed it! Nu dat probleem de wereld uit was kon er nog maar één ding gedaan worden en dat was het afwerken met slagroom. Ik had wel besloten om maar de helft van de vlaai te gebruiken en de andere helft in te vriezen. Om de simpele reden dat het gewoon een gigantisch ding is en ik even niet zo snel veel mensen had om het aan te slijten. Dit was ook de uitgelezen kans om echt te zien of de room stevig genoeg was. En ja hoor, hij zakte niet in.
Een helft in de vriezer dus en de andere afwerken. Uiteraard heb ik de rest van de benodigde ingrediënten (slagroom en mascarpone) ook gehalveerd. Het werkt trouwens erg goed om mascarpone door de slagroom te mengen want zo wordt hij vele male stijver en kunnen er prachtige mooie en stijve toeven gespoten worden. Ik gebruik ook liever geen klopfix, heb ik nooit gedaan en was ik ook eigenlijk niet van plan. Het is ook met de mascarpone helemaal niet nodig. Ik zou hem gewoon lekker weg laten. Het beste is eigenlijk als je aan slagroom kan komen met 40% vet, dan heb je de mascarpone ook niet nodig. Maar wanneer je 35% vet gebruik en hier dus de mascarpone mee mengt werkt het perfect. Ik ga dit zeer zeker ook bij andere taarten toepassen want dit is een mooi trucje. Weer wat geleerd!
Het uiteindelijke resultaat was een ultieme combinatie van zoete zonde en geneugte perfectie. OMG wat heb ik daar lekker van lopen smikkelen. Deze is niet voor de zwakhartigen. De vlaai wordt nog ultieme wanneer de nougatine een tijd op de slagroom heeft gelegen. Hierdoor is de nougatine minder hard maar net crunchy genoeg voor het mond gevoel terwijl de karamel smaak mooi gefuseerd is met de slagroom. Één woord: DELISH!
